Δημήτρης Κεκάτος: «Αργοστόλι: μια πόλη που αλλάζει χωρίς σχέδιο»

Ένα πρόβλημα της εποχής μας είναι ότι οι συζητήσεις του καφενείου συχνά μετατρέπονται σε πρωτοσέλιδα στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Έτσι, έχει ανοίξει ο δημόσιος διάλογος γύρω από τα τεχνικα έργα που εκτελούνται στο Αργοστόλι.

Υπάρχουν δύο βασικές απόψεις:

• Ότι «τέτοια έργα δεν έχουν ξαναγίνει στην πόλη», και
• Η άποψη της αγοράς, που θεωρεί ότι πρόκειται για παρεμβάσεις που ταλαιπωρούν πολίτες και επαγγελματίες, περιορίζοντας την πρόσβαση και τη δραστηριότητα στο κέντρο.

Η πόλη του Αργοστολίου αλλάζει μορφή, όμως δεν είναι σαφές ποιο είναι το συνολικό σχέδιο και ποιο το όραμα πίσω από αυτές τις αλλαγές. Δεν φαίνεται να υπάρχει μια οργανωμένη στρατηγική που να καθοδηγεί τις παρεμβάσεις, μια δημοτική αρχή που να εμπνέει εμπιστοσύνη και συνέχεια.

Τα περισσότερα από τα σημερινά έργα δεν αποτελούν έργα υποδομής – δηλαδή έργα που θα επηρεάσουν ουσιαστικά τη καθημερινότητα του πολίτη στο παρόν και στο μέλλον. Είναι έργα «βιτρίνας»: πλακοστρώσεις παντός τύπου, αναπλάσεις πλατειών με απουσία πράσινου, ασφαλτοστρώσεις, δημιουργία άτυπων parking στο κέντρο της πόλης, η ανακατασκευή του αρχαιολογικού μουσείου αντίγραφο του προηγούμενου. Φυσικά είναι καλοδεχούμενα, όμως δεν αρκούν για να αλλάξουν τη φυσιογνωμία και τη δυναμική του Αργοστολίου.

Αντίθετα, έργα όπως:

• Η εφαρμογή του Σχεδίου της Λασσης,
• Ο περιφερειακός από Φαραώ προς το Ορφανοτροφείο,
• Η μεταφορα του εμπορικου λιμανιού στο Δράπανο,
• Η δημιουργία μεγάλων χώρων στάθμευσης εκτός πόλης,

θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν πραγματικά την πόλη και να βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών.

Για να γίνει πιο κατανοητό, δεν έχει νόημα να ασφαλτοστρώνουμε την οδό Σουηδίας, όταν θα έπρεπε ήδη να έχει μονοδρομηθεί και ενταχθεί σε ένα συνολικό κυκλοφοριακό σχεδιασμό της πόλης.

Από το παρελθόν υπάρχουν παραδείγματα έργων που έθεσαν γερές βάσεις για την πόλη και εξακολουθούν να εξυπηρετούν τους πολίτες μέχρι σήμερα: ΒΙΠΕ, η αποκατάσταση της γέφυρας Δεβοσέτου, ο περιφερειακός της πόλης προς Φαραώ, ο βιολογικός καθαρισμός, το γήπεδο και το κολυμβητήριο, η μεταφορά του ΚΤΕΛ εκτός της αγοράς, το Λιθόστρωτο κ.α.

Την εποχή που ο Αλέκος Καλαφάτης έβαζε το Αργοστόλι σε γερά θεμέλια, υπήρχε μια συμπαγής ομάδα με όραμα και συνέχεια στο έργο της. Δυστυχώς σήμερα, φαίνεται να λείπει ο συντονισμός, η τεχνική καθοδήγηση και η στρατηγική στόχευση. Η πόλη δείχνει να ακροβατεί ανάμεσα σε μελέτες του παρελθόντος που τροποποιούνται και αποσπασματικές παρεμβάσεις. Βεβαίως, κάθε εποχή έχει τις δικές της δυσκολίες και διαφορετικούς πόρους. Όμως δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι «τέτοια έργα δεν έχουν ξαναγίνει». Αντίθετα, οφείλουμε να μαθαίνουμε από το παρελθόν και να συνεχίζουμε με σχέδιο και διαφάνεια.

Το Αργοστόλι αλλάζει πορεία και μορφή — το ζήτημα είναι “προς τα πού πηγαίνει”. Και στο εύλογο ερώτημα εάν η κατάσταση μπορεί να σωθεί, η απάντηση είναι θετική. Σώζεται, μόνο αν οι αποφάσεις που παίρνονται σήμερα έχουν σχέδιο, συνέχεια και όραμα για το αύριο — αλλιώς απλώς επιβιώνει.

Δημήτρης Κεκάτος

Πολιτικός Μηχανικός

Δημοτικός Σύμβουλος Αργοστολίου