Ιωάννα Καραμαλή-Βιβλίο Ποίησης-Παρουσίαση κριτική Θεοδώρας Μαρούδα Ανεστοπούλου εφημερίδα “Γνώμη” Πατρών

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΑΜΑΛΗ

ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΜΑΡΟΥΔΑ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ

Χαρακιές σε άσπρους τοίχους

Με περίμενες

στους λόφους του ύπνου σου

στις πεδιάδες των ονείρων σου

κουλουριασμένη στο μεταξένιο καταφύγιο

με μια διαμηκή αγωνία

μήπως ξυπνήσεις πεταλούδα

και το πέταγμα από τόλμημα

γίνει αναγκαιότητα.

Μια εικόνα τόσο ανθρώπινη, ένα ποιητικό έργο συγκινητικό για τη ζωή μέσα από την ίδια τη ζωή, από την νεαρή ταλαντούχα ποιήτρια – συγγραφέα Ιωάννα Καραμαλή.

Εκλεκτό κομμάτι του βιβλίου της από τα τριάντα εκλεκτά με βαθύ νόημα, ξεχωριστό ποίημα μεταξύ των άλλων σπουδαίων ποιημάτων.

Η θαυμάσια ποιήτρια Ιωάννα Καραμαλή γεννήθηκε στην πόλη μας (Πάτρα) και ζει στην Αθήνα.

Σπούδασε ιταλικά και φιλολογία στο Ε.Κ.Π.Α. και έχει τελειώσει Π.Μ.Σ. (ρητορικές επιστήμες και εκπαίδευση. Είναι μεταφράστρια γλωσσών ιταλικών, ισπανικών, γαλλικών και ήδη κυκλοφορούν μεταφράσεις της από τις εκδόσεις Βακχίκον).

Έχει πάρει τιμητικά βραβεία σε ποίηση από την πνευμ. συντροφιά Λεμεσού το 2019 για το ποίημα της «Μετέωρος δραπέτης».

Επίσης βραβευμένο το διήγημά της «Εξέγερση» που είναι σε συλλογή ‘’Αν δεν είμαστε τρελοί δεν θα κάναμε την επανάσταση.’’

Σπουδαία συγγραφέας η Ιωάννα Καραμαλή. Παρά το νεαρό της ηλικίας της έχει να δώσει πολλά στα γράμματα και στον πολιτισμό της χώρας μας.

Είμαστε περήφανοι γιατί είναι Πατρινιά. Έχει ανώτατη παιδεία. Συγχαρητήρια για το παρόν έργο της. Περιμένουμε πολλά από την καθηγήτρια της ιταλικής γλώσσας. Υγεία και ευχές για περεταίρω πρόοδο και χαρά ατομική και οικογενειακή.

Τελειώνουμε όπως αρχίσαμε, με ποίημα.

Άμαθο πέταγμα

Όλα τα φώτα ρίξτε σε εκείνα τα πουλιά

το άμαθό μου πέταγμα ποτέ μην αντικρίσουν

γιατί πάντοτε στη σκέψη έφερα βαριά

το ότι κατάφεραν οι φόβοι να με πείσουν.

Όλα τα φώτα ρίξτε σε εκείνα τα πουλιά,

να μην προλάβουν να με δουν να παραπατάω

ποτέ μην καταλάβουνε πως τα παρατάω.

Όλα τα φώτα ρίξτε σε εκείνα τα πουλιά.

την τελευταία ανάσα μου ποτέ να μην τη νιώσουν

κι ότι ‘ξεραν από με αυτό να καμαρώνουν.

Όλα τα φώτα ρίξτε σε εκείνα τα πουλιά,

στον πόνο μη λυγίσουν

το άμαθό μου πέταγμα ποτέ μην αντικρίσουν.