541views
~Ο Θεός,* ως Ποιητής,
βρίσκεται στον αντίποδα τής “ηθικής”
(κυρίως τής “καλλιεπούς” “ουμανιστικής”)
γιατί είναι όλος ήθος.
Αδρό, εύρωστο, ζωηφόρο, ήθος.
~Έτσι το ήθος στην Τέχνη
έχει στον πυρήνα του ένα απρόσμενα ανοιξιάτικο αεράκι επιταφίου…
~Μιά κόκκινη κορδέλλα
που χαρμοθρηνητικά τολμά
να χορεύει στον άνεμο…
~Δρώμενα
που ενώ λειτουργούνται στο σήμερα επαληθεύουν το πάντα,
και όλους…
Πες μου τώρα “Μαρία Νεφέλη” …
(καθώς,
από έναν εσμό,
-που προσποιείται το νόημα-
ιδιότροπων κ απαιτητικών “homo sapiens”
περιτριγυρισμένο με βλέπεις)
… αυτό το εύρος συγκίνησης
πότε θα καθίσει
στο θρόνο του πάλι ;
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
* Η γέννεση τού Θεάτρου κ τής Τέχνης,
προκύπτει μέσα από τα Θρησκευτικά,
συνυφασμένα με τα…
-ακριβώς για να υπηρετήσουν
την Ανάγκη-
…Γεωργικά, Δρώμενα.
Είναι γι’αυτό, που στούς επίσημους Αρχαιολογικούς χάρτες, τριών χρωμάτων,
-κόκκινο για τα θρησκευτικά, μπλέ
για τα δημόσια, κτίρια, καί κίτρινο
γιά τού λαού τις οικείες-
τα θέατρα σημειώνονται με χρώμα κόκκινο, ως θρησκευτικά κτίσματα.
Επομένως, το θέατρο, καί όλη η τέχνη, συνάπτεται τής ιερότητας, πού ακόμη καί ως ανίερη, οφείλει να παραμένει ιερή.
(Η θέση μου, για τα δρώμενα
των καιρών.
Τα πολιτισμικά, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά …στρατιωτικά εν τέλει
καί εν όψει…
~Πάντα έτσι δεν γίνεται, Πρίγκηπα Άμλετ, όταν κάτι είναι σάπιο πολύ
στην Δανία 😉
add a comment
